Gorący, bogaty barszcz jest tradycyjnym daniem kuchni słowiańskiej, ulubionym daniem większości rosyjskich królów, który rozprzestrzenił się także na kuchnie narodowe sąsiednich narodów. Barszcz jest odpowiedni o każdej porze dnia io każdej porze roku.
Sądząc po długości łańcucha „technologicznego”, jest on stosunkowo trudny do przygotowania i jest wieloskładnikową zupą wypełniającą. Dlatego istnieje ogromna różnorodność jego receptur, co umożliwia „modyfikowanie” potrawy w celu dopasowania do dowolnych preferencji.
Ale każdy z nich koniecznie zawiera główny składnik roślinny, który określa zarówno jego smak, kolor i smak - buraki, a ze względu na ten barszcz należy do kategorii zup warzywnych.
Tajemnice gotowania pysznego barszczu
- Smak barszczu zależy przede wszystkim od jakości bulionu mięsno-kostnego, choć jako alternatywa dla barszczu mięsnego czasami dodaje się go do drobno posiekanego boczku z czosnkiem i zielenią. Mały żółtawy pasek w lodówce nadaje potrawie niepowtarzalny, niepowtarzalny smak.
- Najbardziej słodką odmianą buraków jest odmiana Bordeaux, która nadaje barszczowi oczekiwany bogaty kolor bordowy i słodkawe nuty. Rośliny korzeniowe tej odmiany mają mały rozmiar i płaski kształt.
- Wstępne przygotowanie warzyw jest główną cechą przygotowania barszczu, w tym kardynalnego wpływu na kolor, a dotyczy to przede wszystkim buraków. Często jest przygotowywany oddzielnie od innych składników barszczu.
Istnieje kilka opcji jego przygotowania aż do momentu włożenia go do gotowego bulionu: gotowanie lub pieczenie w całości w skórce i duszenie w posiekanej formie. W tym drugim przypadku, aby zachować kolor swoich kawałków posypanych niewielką ilością octu, soku z cytryny lub marynaty z kapusty. W tym samym celu w starym barszczu przygotowano na bazie kwas chlebowy. Do przygotowania najlepszych barszczów w naszych czasach używają specjalnie przygotowanych kvassirovów.
- Aby ziemniaki w barszczu nie stały się czerwone, buraki są przygotowywane oddzielnie od nich. Buraki pokrojone w duże paski wkłada się najpierw do bulionu i gotuje, aż rosół nabiera delikatnego bursztynowo-złotego koloru, lub używa buraków z niektórych odmian (nie winegretów, bordowo-czerwonych, ale w paski lub nawet cukru). Tylko wtedy połóż ziemniaki. Należy pamiętać, że suplementy pomidorowe wydłużają, choć nieznacznie, czas gotowania innych warzyw.
- Na świecie nie ma nic smaczniejszego niż kość mózgowa, jak napisał nasz klasyk, ale mięso gotowane do gotowości jest zwykle usuwane z dużych kości. W żadnym wypadku ich fragmenty nie powinny dostać się do bulionu.
Duże kości zajmują znaczną ilość rondli, utrudniają oszacowanie grubości naczynia i są raczej niewygodne podczas podawania. Mięso jest bardziej racjonalne do serwowania, dzieląc na porcjowane kawałki o optymalnym rozmiarze. Ale nie dzielcie porcji na zbyt małe kawałki: uwarstwione włókna mięsne nadają potrawie nieapetyczny wygląd na talerzu.
- Paradoksalnie smak gotowego opatrunku i, ostatecznie, gotowy barszcz zależą od sposobu krojenia warzyw: na przykład krojenie marchwi na słomki sprawi, że danie będzie bardziej słodkie.
- Drugim ważnym czynnikiem wpływającym na kolor gotowej potrawy jest jakość i ilość pasty pomidorowej użytej w sosie. Wiele zależy od osobistych preferencji, ale jego łyżka na patelnię o pojemności 3 litrów nie wystarczy. Puree ze świeżych pomidorów lub domowego soku pomidorowego jest znacznie bardziej pożądane niż pasta pomidorowa zakupiona w supermarkecie. Małe nasiona pomidorów i bułgarskie chipsy pieprzowe nadają apetyczny talerz warzywny wyjątkowego uroku.
- Niezależnie od rodzaju i smaku suplementu pomidorowego do opatrunku dodaje się co najmniej szczyptę cukru, uzupełniając słodycz buraków i wspaniale zacieniając smak gotowego barszczu.
- Pachnący cenny smak z masłem i pomidorem umieszcza się w bulionie tylko na gorąco, więc przygotowuje się go równolegle z przygotowaniem rosołu. Tankowanie barszczu powinno się gotować przy minimalnym upale, aż kolor zmieni się na ciemniejszy, ale nie dłużej. W przeciwnym razie witaminy rozpuszczalne w tłuszczach zawarte w marchwi zostaną zniszczone, a jakość oleju pogorszy się.
- Jeśli w procesie prażenia warzyw do opatrunku wprowadza się kawałek masła, barszcz nabiera nowego „dźwięku”. Tylko to odbywa się bezpośrednio przed wyjęciem patelni z ognia.
- Posiekane warzywa liściaste z reguły nie są pasażowane, ale dodawane są w końcowym etapie gotowania, prawie równocześnie z kapustą, w celu zachowania zawartości witamin w jak największym stopniu. Im mniej gotowany „sezonowany” barszcz, tym bardziej jest on przydatny i tym większe prawdopodobieństwo, że stanie się prawdziwym poematem kulinarnym.
Jasne ogniste danie symbolizuje komfort i siłę rodzinnego ogniska, sprawia, że każdy posiłek jest pełnoprawny i jest najlepszym dowodem pracowitości gospodyni domu.
